(<Fr.-Gr.), v.,
1. (muz.) leer van het juiste stemgebruik;
2. deel der taalwetenschap dat zich bezighoudt met de physische en physiologische bestudering der spraakklanken.
FONE'TISCH, bn. bw.,
1. betrekking hebbende op de spraakklanken: de fonetische geschiedenis der Engelse taal;
2. volgens de spraakklanken: fonetisch schrift, dat zo juist mogelijk de uitspraak benadert, waarin iedere klank door een eigen teken wordt voorgesteld; bw.: fonetisch voorgesteld.
