Exceptie

betekenis & definitie

v. (-s, ...tiën), uitzondering: een exceptie met iem. (iets) maken; bij exceptie; — (recht.) verweermiddel bestaande in het aanvoeren van een grond van onontvankelijkheid: een exceptie opwerpen; exceptie van onbevoegdheid, beroep op ’s rechters onbevoegdheid; exceptie van gewijsde zaak; dilatoire en peremptoire exceptie enz.