Eenzelvig

betekenis & definitie

bn. bw. (-er, -st),

1. (veroud.) gelijk, een en hetzelfde (zijnde), eentonig: lange, eenzelvige wegen;
2. gaarne alleen zijnd, het gezelschap van anderen niet zoekend: hij is erg eenzelvig; eenzelvig leven, stil, afgezonderd leven.