Duf

betekenis & definitie

bn. bw. (-fer, -st),

1. muf, vochtig, met een benauwende, schimmelachtige reuk (smaak): verlaat het duffe studeervertrek;
2. (fig.) zonder frisheid of levendigheid: duffe boekenwijsheid; — duffe burgerlijkheid, saai en bekrompen.