Contemplatief

betekenis & definitie

I. bn. (...tiever), beschouwend, bespiegelend: een contemplatieve houding; geneigd tot beschouwelijkheid; — in ’t bijz. als R.-K. term: gewijd aan de beschouwing der bovennatuurlijke waarheden en aan het gebed: het contemplatieve leven; een contemplatieve orde.

II. zn. in. (...tieven), die een contemplatief leven leidt.