(<Fr.-Lat.), v. (-s, ...siën).
1. vergunning van overheidswege (met uitsluiting van anderen) tot de aanleg van werken of het verrichten van diensten van openbaar nut enz.: concessie aanvragen voor het leggen van een locaalspoorweg; — vergunning tot ontginning van gronden, er naar petroleum te boren, ertsen uit te delven enz.
2. stuk land waarvoor men concessie heeft.
3. nederzetting van vreemdelingen in een gebied dat eigendom blijft van het land waarin dat gebied ligt.
4. het gedeeltelijk toegeven aan de eisen der tegenpartij; punt waarop men toegeeft: concessies doen.
