bw.,
1. naderhand, later, achteraf;
2. van achteren na, iem. of iets volgend: hij er van door en ik hem achterna; meest in samenst. met ww. die aanduiden dat een handeling van een punt achter iem. of iets uitgaande in zijn richting plaats heeft. Daartoe behoren o.a. de volgende onz.: (iem. (3de nv.) achternahollen, -ijlen, -jagen, -klossen, -kruipen, -reizen, -rennen, -snellen, -sukkelen, -trekken, -vliegen, enz.; de volgende bedr.: (iem. (4de nv.)) achternablikken, -kijken, -ogen, -staren, -zien enz.; achternablaffen, -bruisen, -brullen, -gillen, -keffen enz.; (iem. iets) achtemadragen, -kruien, -sjouwen, -slepen, -torsen, enz.; achternagooien, -schieten, -smijten, -werpen enz.; achternageven, -roepen, -schreeuwen enz. Alleen die welke een fig. betekenis hebben, worden nog afzonderlijk vermeld.
