Er zijn in het Nederlands vele werkwoorden die uitgaan op -elen en op -eren en die oorspronkelijk bete-kenden dat de werking door een verwant werkwoord genoemd, herhaaldelijk voorkwam. Zo is wiegelen: herhaaldelijk wiegen, schuifelen is: herhaaldelijk schuiven en bibberen: herhaaldelijk beven.
Soms is echter dat karakter van herhaaldelijk iets doen verdwenen, bijvoorbeeld in sneuvelen, dat naast sneven staat. Nu betekent sneven eigenlijk: struikelen. Marnix zegt ergens in zijn psalmberijming: opdat mijn voeten nergens sneven. Van struikelen gaat sneven betekenen: vallen en vandaar: omkomen, sterven. Sneuvelen is dus eigenlijk: herhaaldelijk vallen, maar wij gebruiken het werkwoord voor: in de strijd omkomen. Ook van vallende bomen en van pekelharry vensterruiten zegt men het.
