In het Middelnederlands betekende behelpen hetzelfde als ons helpen. Ic ben beholpen wilde zeggen: ik ben ermee gebaat.
In die zin vinden wij behelpen nog veelvuldig in de 17e eeuw, vooral in Hoofts Nederlandsche Historiën. Bij hem betekent onbeholpen dan ook: niet gesteld op, niet gediend van. Deze betekenis is geheel verouderd. "Wij gebruiken onbeholpen in de zinvan: onhandig, lomp, onredzaam. Dit laatste woord is geheel uit de taal verdwenen, ofschoon men het juist gepropageerd heeft in de tijd dat men onbeholpen in de betekenis: onhandig als een germanisme veroordeelde. Ongetwijfeld is onbeholpen onder invloed van het Duitse unbeholfen ontstaan, maar de vorming is niet on-Nederlands, evenmin als die van onbezonnen en onberaden.
