Het lijdt geen twijfel of we hebben hier te maken met een samenstelling van het woord lang en het werkwoord werpen. Daarop wijzen ook de andere vormen, die van het woord voorkomen: langwerpend, langwerpt en het in de Zaanstreek nog gebruikelijke langworpig.
Men zal dus moeten denken aan een oorspronkelijke betekenis: zodanig als bij een worp in de lengte ontstaat, lang uitgeworpen of iets in die geest. Langwerpig wil zeggen: aanmerkelijk meer lang dan breed. Een rechthoek zou men een langwerpig vierkant, een ellips een langwerpige cirkel kunnen noemen. Merkwaardig is dat Betje Wolff en Aagje Deken-en zij alléén -langwerpig bezigen voor: langademig, vervelend. Zij spreken van een langwerpige preek en noemen Leiden ‘een doodsche, langwerpige stad’.
