Het Latijnse woord clavis betekent: sleutel. Nog noemt men de conciërge van een gymnasium claviger: sleuteldrager.
In later Latijn noemde men ook een toets: clavis. Zo ging het betekenen: toetsenbord en een clavier is een instrument met toetsen. Tot zover is de zaak eenvoudig. Maar nu! In Nederland nam men het woord over uit het Frans. Maar men deed dat op twee manieren. Het Franse clavier werd hier: klavier èn klauwier. Beide vormen bestonden lange tijd naast elkaar. De laatste toonde zoveel gelijkenis met het woord: klauw dat men zowel klauwier als klavier ook ging gebruiken voor: grijpgrage, eigenmachtig toegrijpende handen. De vorm klauwier is geheel verdwenen en men gebruikt klavier dus thans in de wel zeer verschillende betekenissen van: piano en: hand, het laatste alleen in gemeenzame spreektaal. Men zegt: blijf er met je klavieren af.
