Dat het woord doetje niets heeft te maken met het werkwoord doen, is wel duidelijk uit het verschil in betekenis. Het kenmerkende van een doetje is immers juist het weinig flinke, weinig doortastende, weinig daadkrachtige.
Neen, wij moeten in andere richting zoeken. Oudtijds gebruikte men het woord doei als geringschattend woord voor domme dienstmaagd, onnozel vrouwmens dat zich van alles laat wijsmaken. Van dit doei kan doetje heel goed het verkleinwoord zijn, evenals koetje van koei. Maar ook dialectische woorden als doedelig: slaperig, suf en doedel: sukkel zullen zeker invloed op het woord hebben uitgeoefend. Bij Wolff en Deken, onuitputtelijke schat voor allerlei gemeenzame woorden uit de spreektaal, vindt men éénmaal: malle doede in de zin van: onbenullig vrouwspersoon.
