Opotherapie

betekenis & definitie

behandeling van ziekten met het sap, uittreksel of werkend bestanddeel van een orgaan of met het gedroogde, tot poeder gebrachte orgaan (vooral klieren met inwendige afscheiding), met de bedoeling een tekort aan werking van de overeenkomstige organen van de zieke aan te vullen; syn. organotherapie, suppletietherapie.