Uitheemsche geneeskunde termen

dr. H. Pinkhof (1923)

Gepubliceerd op 26-06-2020

Inductie

betekenis & definitie

(inductio, inwerking).

1. Afleiding van algemene regelen uit door waarneming verkregen feiten; in tegenstelling van deductie, afleiding uit een aangenomen stelling;
2. (in de natuurkunde) het ontstaan van een electrische stroom in een geleider door de invloed van een electrische stroom (electro-inductie, Volta-inductie) of magneet (magneto-inductie) in de nabijheid, l.-apparaat (apparat u m) toestel tot het teweegbrengen van inductiestromen (Faradischestromen), l.-psychose, = psychische infectie (zie ald.); geïnd uceerdeziekten.geïnduceerdezielsziekten, zie Psychische infectie, Folie a deux. Geïnduceerde radioactiviteit, tijdelijke radioactiviteit van een lichaam, door emanatie van een radioactieve stof in de nabijheid, l.-slede, inductietoestel, waarvan de secundaire draadrol verschuifbaar is ten opzichte van de primaire. (Deze handige inrichting, welke het fijn doseren van de inductiestroom mogelijk maakt, is aangegeven door E. Dubois Reymond). l.-toestei, = I.apparaat.

< >