(in de psychoanalyse),
1. het op zich zelve gericht zijn van de liefdesneiging, die bij normale personen op anderen is gericht; vgl. Narcisme.
2. Zodanig verbreken met de buitenwereld, dat de fantasie wordt beleefd als werkelijkheid.
Gepubliceerd op 25-06-2020
betekenis & definitie
(in de psychoanalyse),
1. het op zich zelve gericht zijn van de liefdesneiging, die bij normale personen op anderen is gericht; vgl. Narcisme.
2. Zodanig verbreken met de buitenwereld, dat de fantasie wordt beleefd als werkelijkheid.
Log hier in om direct te kunnen beginnen met schrijven.
Wil je dit begrip toevoegen aan je favorieten? Word dan snel vriend van Ensie en geniet van alle voordelen: