Uitheemsche geneeskunde termen

dr. H. Pinkhof (1923)

Gepubliceerd op 25-06-2020

Anarthríe

betekenis & definitie

stoornis van de articulatie, de samenwerking der bewegingen van de spraakwerktuigen, waarbij deze in ontleedkundig opzicht ongedeerd kunnen zijn, zodat, terwijl de impulsen in de hersenschors ongestoord ontstaan, een stoornis of beletsel der voortgeleiding in het spel moet zijn, en wel volgens Ziehen in de zenuwkernen en de subcorticale vezels. Anarthria literalis, stamelen, stoornis in de lettervorming, óf centraal (bulbaire verlamming), óf peripheer (ziekte van de nervus facialis of hypoglossus), óf op dyslalie (zie ald.) berustend.

A. syliabalis, stotteren, krampneurose der samenwerking (coördinatie), waardoor het uitspreken van lettergrepen door krampachtige samentrekkingen op de plaatsen, waar de „articulatiebuis” kan worden afgesloten (keel, gehemelte, tanden, lippen) wordt verhinderd, vooral bij de „explosieve” letters, b, p, d, t, k, of krampachtige stoornis in de harmonische samenwerking der overige spieren van de spraak.

< >