het onderzoek van breukverschijnselen in metalen, kunststoffen, keramische stoffen en organische stoffen.
Er bestaan verschillende breuktypen die kunnen worden onderscheiden door middel van hun karakteristieke kenmerken.Fractografische analyse begint met visuele waarneming. Daarna wordt gebruik gemaakt van optische microscopen en elektronenmicroscopen. Met het rastermicroscoop is het tevens mogelijk bepaalde delen van het breukvlak chemisch te analyseren. Hoewel in vele gevallen het karakter van de breuk met het blote oog kan worden vastgesteld, kan alleen met behulp van een elektronenmicroscoop informatie worden verkregen over het breukmechanisme. Deze kennis vindt toepassing in de breukmechanica.
De analyse van praktijkbreuken berust voor een belangrijk deel op fractografie. Het is vrijwel altijd mogelijk de breukoorzaak vast te stellen. Soms kan door middel van kwantitatieve fractografie een indruk worden verkregen van de tijd tot scheurontstaan en van de scheurgroeisnelheid. Met behulp van deze informatie kan een constructie nader worden geanalyseerd, zodat adequate maatregelen kunnen worden genomen ter verbetering van de situatie.