(Fr.: application par électrophorèse; Du.: Elektrotauchlackierung; Eng.: electrodeposition) of elektroforetisch lakken, elektroforetisch dompelen, elektrocoating, opbrengmethode voor verf (lak), waarbij gebruik wordt gemaakt van elektroforese.
Hiervoor zijn speciale soorten verf (vernis) nodig met als bindmiddel een colloïdaal opgeloste hars, waarvan de deeltjes een elektrische lading (dubbellaag) hebben. In een elektrisch veld (spanning 30...200 V) bewegen deze negatief geladen deeltjes zich naar de anode; gevormd door het te bedekken (metalen) voorwerp. Het afzetten begint op de randen, waar de veldsterkte het grootst is, maar breidt zich verder zeer gelijkmatig uit, zodat er een dichte, overal even dikke laag ontstaat. Deze wordt echter niet dikker dan ca. 25 μm, omdat dan de weerstand in de keten te groot wordt. De verkregen laag wordt door moffelen verhard. Door de dichtheid en gelijkmatigheid van de laag wordt een verbeterde corrosiewering verkregen.
Esthetisch kan het echter een bezwaar zijn dat oneffenheden in de ondergrond zichtbaar blijven. Het proces, dat overigens theoretisch en technisch veel ingewikkelder is dan boven beschreven, wordt vooral toegepast bij voorwerpen van ingewikkelde vorm, die in massa worden gefabriceerd: carrosserieën, wielen, roosters, speelgoed enz.