de verdeling van de toelaatbare demping over de verschillende delen van een telefoonnet als middel om de kwaliteit van het net te beheersen. Voor internationale verbindingen is door de CCITT een dempingsverdelingsplan opgesteld, waaruit ook eisen volgen waaraan de nationale netten moeten voldoen.
De verdeling van de demping over verschillende delen van het net (zie afb.) is grotendeels verklaarbaar uit economische overwegingen. In de meest vertakte delen, de lokale netten, wordt de meeste demping toegelaten; in secundaire en interdistrictsnetten mag veel minder demping voorkomen. Voor de onversterkte verbindingen en de centrales worden in het plan maximale waarden gegeven. Het versterkte net bestaat uit een aantal opeenvolgende schakels van kabels en versterkers, die ieder slechts met een bepaalde nauwkeurigheid ingesteld kunnen worden. Iedere sectie tussen twee centrales heeft een demping die normaal verdeeld is met een gemiddelde van 0 dB en een standaardafwijking van minder dan 1 dB. In het versterkte net lijkt het mogelijk de demping op iedere willekeurige waarde in te stellen doch in de praktijk blijkt dit moeilijk doordat problemen met instabiliteit (rondzingen) kunnen optreden.