figuur die de knopenlijnen zichtbaar maakt bij eigentrillingen van een plaat, door E.F.F. Chladni in 1801 verkregen door een metalen plaat in één punt vast te klemmen, met fijn zand te bestrooien en met een strijkstok aan te strijken op een punt aan de rand.
Mits de frequentie niet te laag is, wordt op de plaats van de buiken het zand omhooggeslingerd, zodat het zich verzamelt op de knopenlijnen. De opgewekte eigentrilling hangt af van de plaats waar men de rand aanraakt (een knoop) en de plaats waar wordt gestreken (een buik). De mathematische beschrijving van het verschijnsel resulteert in een bewegingsvergelijking, waarvan integratie slechts bij eenvoudige randvoorwaarden gelukt. Kennis van de trillingsvormen die soms als chladnifiguren zichtbaar worden, is van belang bij de constructie van o.a. vliegtuigonderdelen en microfoons.