(Fr.: excitatrice; Du.: Erregermaschine; Eng.: (field) exciter), ook bekrachtigingsdynamo, opwekdynamo of opwekker, generator die tot taak heeft het benodigde bekrachtigingsvermogen te leveren aan een afzonderlijk (‘vreemd’ of ‘uitwendig’) bekrachtigde elektrische machine, d.w.z. een machine die de bekrachtigingsstroom uit een van haar eigen spanning onafhankelijke bron betrekt. Bekrachtigingsgeneratoren worden vooral toegepast bij grote synchrone machines.
Tenzij het om technische redenen niet gewenst is, is de bekrachtigingsgenerator mechanisch gekoppeld aan de hoofdmachine; hij krijgt dan van of via deze machine de nodige energie toegevoerd. Soms ontleent de opwekker zelf zijn bekrachtigingsstroom weer aan een aparte generator, de hulpopwekker.Veelal heeft een bekrachtigingsgenerator nog een functie als vermogensversterkend element in een circuit voor de automatische regeling van de hoofdmachine. De regelapparatuur behoeft dan slechts bemeten te zijn voor het vermogen dat nodig is voor de bekrachtiging van de opwekker, in plaats van voor het veel grotere bekrachtigingsvermogen van de hoofdmachine. In zo’n geval worden aan de elektrische eigenschappen van de bekrachtigingsgenerator bijzondere eisen gesteld, bijv. dat het magnetische circuit zo weinig mogelijk verzadigd is, of dat de elektrische tijdconstante klein is, om een snelle regeling of een regeling met een zo goed mogelijk lineaire karakteristiek te verkrijgen.
Voorts zie Synchrone machine.