Synoniem van deugd

Alle geven te kennen een hoogen trap van zedelijke volkomenheid. Deugd is innerlijke, zedelijke waarde, eene gemoedsgesteldheid, die ten goede drijft (een man van onverzettelijke deugd); het meervoud deugden duidt de hoedanigheden aan, die een deugdzaam man versieren (hij vereenigde de deugden van den burger met die des huisvaders). In figuurlijken zin past men deugd ook op stoffelijke dingen toe; men spreekt b.v. van de deugd van dit staal, enz. Vroomheid ziet behalve op de godsdienstige gemoedsgesteldheid, op de daden, die er uit voortspruiten. Een man van een vromen wandel. Braafheid is de eerlijkheid van karakter verbonden met het bewustzijn van zedelijke plicht. Heiligheid beteekent geestelijke en zedelijke volkomen¬heid, en kan eigenlijk alleen aan de Godheid worden toegekend. Bij uit-breiding gebruikt men het woord echter ook ten aanzien van personen, die een hoogen trap van zedelijke volmaaktheid bereikt hebben. Bernard van Clairvaux stond bij zijne tijdgenooten in zulk een roep van heiligheid, dat hij reeds twintig jaren na zijn dood heilig verklaard werd.

deugd - zelfstandig naamwoord

1. goede eigenschap
♢ vriendelijkheid is zijn grootste deugd
1. het doet me deugd
[ik vind het fijn]
2. de deugd in het midden
[schertsend gezegd als iemand tussen twee anderen in zit]
3. van de nood een deugd maken
[uit een ongunstige situatie voordeel halen]
4. lieve deugd!
[uitroep van ontsteltenis]

Zelfstandig naamwoord: deugd
de deugd
de deugden

Tegenstellingen
ondeugd