Het leven gaat boven alles. De hond stond bij de oosterse volkeren niet erg in aanzien, wat de uitdrukking dubbel veelzeggend maakt.
Dit is het ergste, dat onder de zon geschiedt: dat allen eenzelfde lot treft: daarom is het hart der mensenkinderen vol boosheid en is er verdwaasdheid in hun hart hun leven lang; en daarna gaat het naar de doden. Want voor al wie tot de levenden behoort, is er hoop, immers een levende hond is beter dan een dode leeuw. De levenden weten tenminste, dat zij sterven moeten, maar de doden weten niets; zij hebben geen loon meer te wachten, zelfs hun nagedachtenis is vergeten (Pr. 9:3-5).
