Zo zeker als ‘amen’ in de kerk

Het woord ‘amen’ komt van Hebr.: ameen, waarlijk, ja zeker. Wanneer een gebed of preek met ‘Amen’ wordt besloten, gaat de voorganger uit van de gedachte, dat hij met dat woord het gesprokene bevestigt: waarlijk, zo zij het! De uitdrukking spreekt dus voor zich zelf. Reeds bij Plautus (Pseudolus 480) vinden we: ‘Delphis tibi responsum ducito’, hetgeen zo ongeveer hetzelfde betekent