Deze uitdrukking kan een dubbele oorsprong hebben, die beide op zich zelf als juist kunnen gelden, a. Reeds in de middeleeuwen dienden de kleuren als bijzondere kentekenen, zodat hij, die een bepaalde kleur droeg, aan een bepaald persoon toebehoorde. Mannen, vrouwen en kinderen droegen dikwijls dezelfde kap, ter aanduiding van echte bloedverwantschap. Ridders droegen de kleur van hun dame, soms verborgen; maar zij lieten ze zien en bekenden ze aan haar, wanneer zij naar een openbaar toernooi gingen. Vandaar: tot iemands kleur zweren, bij die kleur (partij) blijven, b. Ook bij het kaartspel spelen de kleuren een rol. Het is opmerkelijk, dat men van vier kleuren spreekt, terwijl er in werkelijkheid maar twee zijn, nl. rood en zwart. Vermoedelijk wordt hier met ‘kleur’ bedoeld de naam van de kaart: zoals bekend worden de kaarten aangeduid met: ruiten, schoppen, klaveren en harten. In dit geval wil ‘kleur bekennen’ zeggen: een kaart van dezelfde soort spelen als degene, die deze het eerst gevraagd heeft; gedwongen worden zijn kaarten van een bepaald soort te laten zien. Bij overdracht wil de uitdrukking zeggen: voor zijn mening uitkomen, vnl. in de politiek (de politieke kleur)
