Dan moocht ghy ghaen ghestickt, gheprickt en gheperelt Want onbeschaemde luy hebben toch het derden deel van de werelt

De zegswijze bedoelt: een brutaal mens dringt zich te zijnen voordele overal in

Ghekronckelt hayr, ghekronckelde sinnen

Dat siet men in gheesten, van vremden haere

Ghekronckelt hayr, ghekronckelde sinnen

Die onghestapelde dinghen beminnen

Ghekronckelt hayr, ghekronckelde sinnen

Noch licht en verschieten van quade maere

Ghekronckelt hayr, ghekronckelde sinnen

Pryst grys van sinnen, en jonck van jaere

lek magh het wel ghedooghe

Dat ghy in ’t werek stelt na Uw

lek magh het wel ghedooghe

uyterste vermooghen

lek magh het wel ghedooghe

Wat moed en gauwigheyd u ’t samen kunnen

lek magh het wel ghedooghe

raen

Men secht ghemeynlyck : Eyghen heerdt

Dats eyghen woonste, en ’s huys verlichten

Men secht ghemeynlyck : Eyghen heerdt

Midts ruste en vrydom, is prysens weerdt

Men secht ghemeynlyck : Eyghen heerdt

Maer eyghen bedde, gaet boven ’s goudts ghewichten

Men secht ghemeynlyck : Eyghen heerdt

Die vrydom verachten, syn der slaven nichten

God gheef mynre moeien ere!

Si heeft myn rysgen wel doen bloeien

God gheef mynre moeien ere!

Si heeft wel aen myn kar gecroeien

God gheef mynre moeien ere!

Si heeft mi gheboden wel die hant

Ghy daerom, snege meyt! siet dat ghy by ’t gebraet

Geen katte sonder wacht, geen grage kater laet

Wat hebben wy arme schapen ghedaen

Dat wy by den wolf te biechte gaen?

Wat hebben wi arme schapen ghedaen

Dat wi bi de wolf te biechte gaen

Jan, by ’t ghepeupel ‘Hans den Lange’

Verweet syn buerman (Kleine Klaes)

Jan, by ’t ghepeupel ‘Hans den Lange’

Hy was niet hogher als een kaes . .

Ic hebbe my selven ghecleedt in sulcken gebare

Alleleens oft nu Paesschendach ware

Elck vogheltken singht, soo ’t is ghe-beckt

Elck mensche sprekt, naer syn ghevoelen

Elck vogheltken singht, soo ’t is ghe-beckt

Zydy wys, u tonghe naer ’t beste streckt

Elck vogheltken singht, soo ’t is ghe-beckt

Want een quae tonghe werckt wonder woelen

Elck vogheltken singht, soo ’t is ghe-beckt

In ’t helsche vier en is gheen verkoelen

Natuirs gheboden dienst is het onwaert en tegen

Maer ghij, eenvoudich volck, ontfangt haer gaven ryck

Natuirs gheboden dienst is het onwaert en tegen

Met open armen, en ghebruicktse danckbaerlyck

In de wolle gheverwet, dat seght men van sulcken

Die niet licht en ver-anderen van koleurs

In de wolle gheverwet, dat seght men van sulcken

Noch licht’ om iet en booghen of bulcken

In de wolle gheverwet, dat seght men van sulcken

Maer gaen stout met den haeren deure

In de wolle gheverwet, dat seght men van sulcken

Niemant en kan hebben ’s doods ure tot keure

Vrees benout my en hoop my wederom troost gheeft

Des ben ick tusschen beyd’ hanghen en verworghen

Segh ons met wie dat ghy verkeert

Soo heb ick uwen aert geleert

Siet ghy fraey menschen, oft lustelycke dieren

Vogelen in de locht, visschen in de revieren

Siet ghy fraey menschen, oft lustelycke dieren

Op eerde reyn bloemckens onvernepen

Siet ghy fraey menschen, oft lustelycke dieren

Segt en looft hem, die ‘tonswaert is soo goedertieren

Siet ghy fraey menschen, oft lustelycke dieren

Och, hoe schoon moet hy syn, die ’t al heeft geschepen

Ghy die wilt in het duyster gaen

En treet niet al te veerdigh aen

Ghy die wilt in het duyster gaen

Maer, geeft de mane geenen schyn

Ghy die wilt in het duyster gaen

Soo laet de keers Uw leydsman syn

In wedersiden van der bare Ghinc ene hane wide mare

Die een hiet Cantaert

In wedersiden van der bare Ghinc ene hane wide mare

Die ander hiet, na minen wane

In wedersiden van der bare Ghinc ene hane wide mare

Die goede hane Craiant

Ghy ziet het zichtbaer deel van Bartiens hier nae ’t leven

Van zyn onzichtb’ren geest heeft hy u zelf gegeven

Ghy ziet het zichtbaer deel van Bartiens hier nae ’t leven

Een print int rekenboeck dat nergens faelt noch suft

Ghy ziet het zichtbaer deel van Bartiens hier nae ’t leven

Maer volght tot dienst der Jeughd Euclides’ ryp vernuft