Er uitzien als melk en bloed
Het wit (van de melk) en het rood (van het bloed) in onderlinge samenhang zijn tekenen van schoonheid. Het beeld is reeds oud. In het sprookje van Machandelbaum zucht de moeder, als zij zich bij het schillen van een appel in de vinger heeft gesneden en bloeddruppels in de sneeuw vallen: ‘Hadd ik doch een Kind, so rood wie Blut unn so wit as Snee'. De moeder van Sneeuwwitje wenst zich een kind, zo wit als sneeuw, zo rood als bloed en zo zwart als ebbehout. En zo laat ook de grootste onder de Duitse epici, Wolfram von Eschenbach, zijn Parcifal in diepe gedachten over de schoonheid van zijn verre gade verzinken, als de bloeddruppels van een door een valk verwonde vogel de sneeuw verven. Onze uitdrukking betekent in het algemeen: er bijzonder welvarend, gezond uitzien
