Een onwraakbaar getuige

‘Onwraakbaar’, van: ‘wraken’, waardeloos zijn, ondeugdelijk zijn. Een ‘onwraakbaar getuige’ is iemand die stellig geloof verdient, die niet kan worden afgewezen. Het woord komt weinig in de spreektaal en in het geheel niet in de volkstaal voor. Vgl. Van Koetsveld: ‘Het geweten is in iederen mensch een onwraakbaar getuige, die wel eens sluimert, maar zelden diep slaapt’. Wordt veelal gezegd van een geloofwaardig schrijver. Vgl. Fruin, Tien jaren uit den Tachtig jarigen Oorlog (264): ‘Bentivoglio getuigt dan ook - en hij is een onwraakbaar getuige - dat de roomschen in Holland er veel beter aan toe zijn dan in Engeland en elders’