Een vermindering van mogelijkheden ten gevolge van een stoornis van het gezichtsvermogen. Het gezichtsvermogen kan aangetast zijn door een beperkte gezichtsscherpte (de mate waarin op verschillende afstanden scherp kan worden waargenomen) of door een beperkt gezichtsveld (het gebied dat het stilstaande kan overzien).
We kennen de volgende stoornissen van het gezichtsvermogen:a. blindheid: toestand waarbij de gezichtsscherpte minder is dan 1/30 van dat wat normaal is of een gezichtsveld dat beperkt is tot 10 graden of minder (definitie van de Wereld Gezondheidsorganisatie).
b. slechtziendheid: een toestand waarbij het gezichtsvermogen gedeeltelijk of dusdanig aangetast is dat het niet meer gecorrigeerd kan worden met behulp van optische hulpmiddelen, medische behandelingen of operaties. Een aantal afwijkingen die tot slechtziendheid (en soms zelf tot blindheid) kunnen leiden, zijn:
- achromatopsie (volledige kleurenblindheid): de persoon ziet de wereld in honderden verschillende grijstinten gecombineerd met een lage gezichtsscherpte en een zeer grote gevoeligheid voor licht;
- hemianopsie: gezichtsuitval aan één kant van beide ogen;
- retinis pigmentosa (kokervisus): de persoon ziet nog maar een deel van de ruimte om zich heen en heeft een beeld alsof hij door een koker kijkt.
- hypermetropie (verziendheid): minder goed (verminderde scherpte of contrast) kunnen zien van voorwerpen, afbeeldingen of letters die zich dichtbij de ogen bevinden, waarvan ouderdomsverziendheid ook een vorm is;
- cbuxt myopie (bijziendheid): minder goed (verminderde scherpte of contrast) kunnen zien van voorwerpen, afbeeldingen of letters die zich ver van het oog bevinden;
- strabismus (scheelzien): abnormale stand van de ogen waarbij één oog van de normale stand afwijkt en niet parallel staat aan het andere oog waardoor de hersenen twee verschillende beelden van hetzelfde voorwerp ontvangen;
- cataract (staar): vertroebeling van de ooglens.
- glaucoom: verhoogde druk van het oogkamerwater waardoor de oogbol hard aanvoelt en dat kan leiden tot beschadiging van de oogzenuw, verlies van gezichtsvermogen en blindheid;
- nystagmus: oogboltrillingen van beide ogen naar links en rechts (bijna nooit naar boven en onder) als gevolg van een oncontroleerbare reflex die bij baby’s pas een paar maanden na de geboorte wordt ontwikkeld en bij volwassenen met de jaren weer wat afneemt, waarschijnlijk door het ontbreken van kegeltjes in het centrum van het netvlies.
