Onmogelijk (Tgd POSSIBILIS, Mogelijk). Impossible dicit(ur) cuius contrarium est verum de necessitate, s. THOMAS, COMM.
IN V METAPHYS., LECT. 14, Onmogelijk heet dat waarvan het tegendeel noodzakelijk waar is. — Sublato ... impossible tollitur necessarium, s. THOMAS, SUM. THEOL. I, Q. 25, A. 3, ARG. 4, Wanneer niets onmogelijk is, dan is er niets noodzakelijk, THEOL. SUM. i, 695. — Impossibilis absolute, Volstrekt onmogelijk. Impossibilis in ordine ad aliquid, Onmogelijk in een bepaald opzicht. Impossibilis per accidens, Onmogelijk om iets bijkomstigs. Impossibilis per se, Uit zich zelf onmogelijk. Impossibilis simpliciter, Onmogelijk zonder meer.
