iemand die voortdurend huilt, vnl. een vervelend kind. Vaak ook voor een huichelaar, een geniepig persoon.
Sedert ca. 1612. In hedendaagse studententaal heeft het woord de betekenis gekregen van ‘verbale trut’.
CDA’er Hans de Boer werd door zijn partijgenoot Dien Cornelissen ooit uitgescholden voor huilebalk. Vgl. de Franse scheldwoorden pleurard en pleurnichard.Die akelige zeurpot, die huilebalk van hiernaast, is dat tegenwoordig een vriendje van jelui? (Theo Thijssen, Jongensdagen, 1909)
