Rúmphia L. [C. Linnaeus], - genoemd naar G. E. Rumpf (1628, Hanau a. Main of in de Rijnprovincie; 1702, Ambon), die, de gewoonte van zijn tijd volgende, zijn naam latinizeerde tot Rumphĭus, opgevoed te Hanau aan de Main, in 1646 als soldaat geronseld door graaf Ludwig von Solms, zoogenaamd voor Venetië, doch in werkelijkheid voor de Ned. W.I.
Compagnie. Het vaartuig De Swarte Raef, dat hem en zijn medebedrogenen van Tessel naar Brazilië zou overbrengen, werd veroverd door de Portugeezen, wat tengevolge had, dat Rumphius in Port. krijgsdienst trad. Omstreeks 1652 was hij in Hanau terug; kort daarop nam hij dienst bij de Ned. O.I. Compagnie; hij bereikte in 1653 Java en werd datzelfde jaar overgeplaatst naar Ambon, waar hij in 1657 benoemd werd tot onderkoopman, in 1662 tot koopman. Omstreeks dien tijd begon hij zich toeteleggen op de studie der flora en fauna van Ambon en omliggende eilanden, een studie, welke hij onvermoeid voortzette, ook toen hij in 1670 ongeneeslijk blind geworden was. - Hij schreef het beste kruidboek, dat bestaat, het onvolprezen, door de bekrompenheid zijner superieuren een halve eeuw lang ongedrukt gebleven, door de goede zorgen van J. Burman (zie Burmannĭa) uitgegeven Herbarĭum Amboinense (Ambonsch Kruidboek), een nog heden ten dage vaak geraadpleegde, rijke verzameling van wetenswaardigheden, waaruit wij herhaaldelijk hebben geciteerd. Voorts verscheen van zijn hand De Amboinsche Rariteitkamer, een uitnemende beschrijving van schelpen en enkele mineralen. - Voor verdere bijzonderheden omtrent dezen grooten natuuronderzoeker, een eenigszins gedetailleerde beschrijving van wiens verdiensten vele pagina’s van dit boekje zou vullen, raadplege men het door het Koloniaal Museum te Haarlem in 1902 uitgegeven Rumphius-gedenkboek, of Sirks, Indisch Natuuronderzoek. - Zie ook susannae.
