reichenbachiánus (-a, -um) (Phyllanthus - Sieber [Fr. W. Sieber]), - genoemd naar H. G. Reichenbach (1823, Leipzig; 1889, Hamburg), van 1863 tot aan zijn dood hoogleeraar in de plantkunde en directeur van den bot. tuin te Hamburg. Na Lindley’s (zie lindleyānus) dood (1865) was hij de “orchideeënkoning”, wien van heinde en ver specimina dezer familie ter determinatie werden toegezonden en die het anderen euvel duidde, als zij zich met dit werk bezig hielden; hij schreef vele publicaties over orchideeën. Hij vermaakte zijn herbarium, zijn schetsen en aanteekeningen en zijn bibliotheek aan het keizerlijk Hofmuseum te Weenen, onder voorwaarde, dat de orchideeën en teekeningen pas 25 jaar na zijn dood voor anderen toegankelijk zouden worden gesteld.
Zóó, niet indachtig der les in Galaten V, 26: “En laet ons niet zijn soeckers van ydele eere”, maakte hij, om zelf de betreurde specialist te blijven, nog een kwart eeuw na zijn dood aan anderen het werken noodeloos moeilijk. - In 1927 heeft J. J. Smith (zie smithiānus 3) in Bull. Jard. Bot. Buitenzorg 3e Serie VIII, 353, seq. de resultaten gepubliceerd van zijn onderzoek van Reichenbach’s typen van Mal. orchideeën, waarbij bleek, dat vele van diens nieuwe soorten identiek waren met vroeger door Blume, Lindley en anderen beschrevene. Vaak bevatte het herbarium slechts schetsteekeningen of fragmenten, onvoldoende voor determinatie.
