Polýgala L. [C. Linnaeus], - Latinizeering van den ouden, Gr. plantennaam polugălon (van polus, veel; găla, melk), welke (zie Dioscorīdes, Peri hulês iatrĭkês logoi hex, IV, 142, en Plinĭus, Historĭa Naturālis XXVII, 96) geschonken werd aan een een span of een palm hooge plant, welker bladeren op de blaadjes der linze geleken en een aftreksel waarvan geacht werd de melkafscheiding te bevorderen. Het is niet duidelijk, welke plant bedoeld werd.
Vgl. ook Dodoens, Cruydeboeck, 2e druk (1563), p. 46: “Cruysbloemen” (dwz. soorten van het tegenwoordige gesl. Polygăla) “met bladeren en bloemen inghenomen ... maecken ouervloedicheyt van soch ende van melck, ende syn seer goet den voesters ghebruyckt die luttel sochs in huer borsten hebben.” - Geen der Nederlandschind. of Ned. Polygăla-soorten wordt, voorzooverre mij bekend, voor dit doel aangewend.
