paxianus

betekenis & definitie

paxiánus (-a, -um) (Conocephălus - Winkler [Hubert Winkler]; - Cyrtandra - Laut [C. G. A. Lauterbach]), - genoemd naar Ferdinand Pax (1858, Königinhof, Ν. van Königgrätz; X), in 1893 benoemd tot hoogleeraar in de plantkunde aan de universiteit te Breslau en directeur van den bot. tuin aldaar, schrijver van vele belangrijke bot. publicaties. Voor Engler und Prantl, Die Natürlichen Pflanzenfamilien, bewerkte hij de Aceracĕae, Cyperacĕae, Euphorbiacĕae, Iridacĕae en Primulacĕae, voor Das Pflanzenreich de Aceracĕae, de Euphorbiacĕae (met medewerking van Käthe Hoffmann) en Primulacĕae (te zamen met Knuth). Voorts schreef hij Grundzüge der Pflanzenverbreitung in den Karpathen, Allgemeine Morphologie der Pflanzen, Pflanzengeographie von Posen, Die Pflanzenwelt Schlesiens.