Paeónia L. [C. Linnaeus], - Lat. transcr. van den ouden Gr. plantennaam paiônĭa. Het woord is afgeleid van Paiôn, geneesheer der Gr. goden, “die hier voortijts in die oude tijden die medecyne gehandelt heeft en dit cruyt in kennisse ghebrocht” [Dodoens, Cruydeboeck, 2e dr. (1563), p. 287]. De plant stond in vroegeren tijd in hoog aanzien als geneesmiddel.
Vgl. Dodoens, l.c. “Die wortel van Pioenen ghedroocht ende omtrent eene boone groot met meede ghedroncken verweckt die natuerlycke cranckheit van den vrouwen, zy doet die moeder wel suyveren als zy van kinde verleeght zijn, ende versuet die pijne ende weedom des buycx. Die wortel … aen den hals gehangen, geneest die vallende sieckte. Vijfthien of sesthien swerte saden met wijn oft meede ghedroncken … zijn seer goet ghebruyckt den genen die van die mare” (nachtmerrie) “ende swaren droomen ghequelt zijn.”
