labyrinthicus

betekenis & definitie

labyrínthicus (-a, -um), - van Lat. labyrinthus (Gr. laburinthos), in de Oudheid een gebouw met vele kamers en ineenloopende gangen, waarin men gemakkelijk verdwalen kon, labyrinth, doolhof (in fig. zin; een doolhof is eigenlijk een tuin met dusdanig aangelegde, door hooge, dichte hagen gescheiden paden, dat het moeilijk is een bepaald punt, gewoonlijk het midden, te bereiken, of, dit bereikt hebbende, den uitgang weertevinden; men vond vroeger nog al eens doolhoven op buitenplaatsen en bij speeltuinen): een doolhof vormend.