Covilhámia Korth. [P. W. Korthals], - genoemd naar Pedro de Covilham, aan wien, tezamen met Alfonso de Payva, door koning Johan II van Portugal een zending naar het Oosten werd opgedragen, met de bedoeling den specerijhandel over Portugal te leiden en betrekkingen aanteknoopen met Joannes Presbўter (Priester Johannes). In 1487 begaven de beide afgezanten zich op weg en bereikten over Barcelona, Napels, Rhodos, Alexandrië en Kaĭro Aden, waar hun wegen zich scheidden; Payva trok Afrika in; Covilham voer naar Voor-Indië en vandaar via Sofala (O. kust van Afrika; ±20° Z.B.) terug naar Egypte, waar hij den dood van zijn medeafgezant vernam. Nu begaf hij zich over Mekka en Medina naar Abyssinië, waar de koning hem goed ontving en hem ambten en waardigheden schonk, doch hem niet toestond het land te verlaten.
Daar werd hij in 1520 aangetroffen door een Portug. gezantschap, waaraan hij zijn lotgevallen verhaalde en met zijn kennis van taal en volk groote diensten bewees. Na het vertrek van het gezantschap bleef hij in Abyssinië tot aan zijn dood; zijn sterfjaar is niet met zekerheid bekend; het wordt omstreeks 1525 gesteld. [Noot: Volgens Middeleeuwsch geloof was Joannes Presbўter de titel der opeenvolgende koningen van een machtig, Christelijk rijk in Midden-Azië. Dit geloof had een historischen grond: in de 11de eeuw werd de vorst van een Tartarenrijk, Z. van het Baikalmeer, tot het Christendom bekeerd; zijn opvolgers, waarvan er een betrekkingen onderhield met paus Alexander III (1159-81), regeerden als Christenkoningen, tot het rijk in het begin der 13de eeuw door de Mongolen onder Dsjengis Khan werd vernietigd. Nog eeuwen lang bleef men in Europa gelooven aan het voortbestaan van het rijk, waarnaar herhaaldelijk door reizigers werd gezocht, totdat de Portugeezen (ten onrechte) meenden het in Abyssinië te hebben aangetroffen.]
