áphaca, - oude Lat. plantennaam, door Plinius (Historĭa Naturālis XXVII, 21) gebezigd voor een Leguminose, waarvan hij zegt: “aphăca tenuĭa admŏdum folĭa habet, pusillo altĭor lenticŭla est. Silĭquas majōres fert in quibus terna aut quaterna semĭna sunt nigriōra et madidiōra lenticŭla. Nascĭtur in arvis” (Aphăca bezit zeer fijne bladeren en wordt een weinig hooger dan de linze; zij draagt grootere peulen, welke 3 of 4 zaden bevatten; deze zijn zwarter en minder droog dan die der linze.
De plant groeit op akkers). Deze beschrijving kan geen betrekking hebben op Lathўrus aphăca L. [C. Linnaeus], waaraan Linnaeus (zie Linnaea) den soortnaam willekeurig heeft geschonken.
