Albertísia Becc. [Odoardo Beccari], - genoemd naar graaf L. M. d’Albertis (1841, Voltri, W. van Genua; 1901, Sassari, N.W.-Corsica), zoöloog, ethnograaf en hartstochtelijk jager, die in 1871/72 den auteur van het gesl., Beccari (zie beccariānus), vergezelde op een reis in het N.W. van Nieuw-Guinea, waar hij o.a. het Arfakgebergte beklom; door hevige koortsen aangetast, was hij genoopt naar Europa terugtekeeren, voor Beccari zijn reis ten einde gebracht had. In 1874 begaf D’Albertis zich wederom naar Nieuw-Guinea; hij vestigde zich in 1875 op het Yule-eiland (voor de O. kust der Papoea-golf) als uitgangspunt voor verdere onderzoekingen. Datzelfde jaar voer hij met den zendeling Mac Farlane (van de missie te Somerset op Nieuw-Holland, even Z. van Kaap York) de Fly-river (uitmondend aan de westzijde der Papoea-golf op ruim 8° Z.B.) op, welken tocht hij in 1876, van Hargrave vergezeld, herhaalde, waarbij hij de rivier over een lengte van 800 K.M. opvoer en het bergachtige binnenland bereikte. Een nieuwe tocht in 1877 mislukte door terreinmoeilijkheden en de vijandige houding der inboorlingen.
In 1878 keerde D’Albertis naar Italië terug; zijn rijke ornithol. collectie stond hij af aan het Stedelijk Museum voor Natuurlijke Historie te Genua, zijn anthropol. aan het museum te Florence. Het resultaat zijner reizen legde hij neder in: Alia Nuova Guinea. Ciò che ho veduto e ciò che ho fatto (Naar Nieuw-Guinea. Wat ik gezien en gedaan heb). - Daarna leefde hij voornamelijk voor de jacht.
