(Lat., eelt), de gezwollen beenmassa, die op de plaats ontstaat, waar een beenbreuk geneest. Men onderscheidt een uitwendigen of periostalen callus, die een soort omhulsel van de breukplaats vormt, een inwendigen, myelogenen, door toedoen van het merg ontstaanden callus, en een intermediairen callus, die door het vaatweefsel der beenderen wordt gevormd. In de tusschenstof van het aldus gevormde weefsel zet zich kalk af, waardoor vaste beenstof, de definitieve callus, ontstaat. C. syphiliticus, zie Clavus syphiliticus.
Inloggen
Log hier in om direct te kunnen beginnen met schrijven.
