Apnoea

betekenis & definitie

(meestal uitgesproken als apneu, ἀπνοια), ademhalingsstilstand, berustend op het ontbreken van den prikkel om adem te halen in het ademhalingscentrum. Bij de vrucht natuurlijk. Ziekelijk, als gevolg van snel toegenomen, het bloed met zuurstof overladende ademhaling. Proefondervindelijk, door prikkeling van de vagus-uiteinden in de long, wanneer men bijv. bij een konijn met een blaasbalg de longen rhythmisch opblaast. A. infantum, niet meer gebruikelijk; zie laryngospasmus.