Zweeds neuroloog, *3.6.1924 Uppsala. Wiesel studeerde geneeskunde aan het Karolinska-instituut te Stockholm en werd er assistent in de kinderpsychiatrie.
Van 1955-58 specialiseerde hij zich aan de Johns Hopkins University te Baltimore in de fysiologie van het zien. Daarna werd hij assistent (1959), hoogleraar (1967) en tenslotte hoofd van de afdeling neurologie aan de Harvard Medical School te Boston. In samenwerking met D.H.Hubel toonde hij aan dat het beeld dat door het netvlies wordt ontvangen, door een aantal gespecialiseerde gezichtscellen in zijn elementen (vorm, kleur, verticale of horizontale oriëntatie, richting van beweging, enz.) wordt ontleed, die daarna via een ingewikkelde weg trapsgewijze naar de hogere hersencentra worden doorgestuurd, waar opnieuw de totale gezichtsindruk ontstaat. In 1981 deelden Wiesel en Hubel de Nobelprijs voor fysiologie en geneeskunde met R.W.Sperry.
