Zwaardemaker (hendrik)

betekenis & definitie

Zwaardemaker (hendrik) - geb. 1857 te Haarlem, promov. in 1883 te Amsterdam tot doctor in de geneeskunde, op proefschrift : Over ischaemie van den Hartwand ; was 1882—97 officier van gezondheid ; is sedert 1897 hoogl. in de physiologie te Utrecht; verwierf in1896 de Tilanus-medaille ; deed verschillende wetenschappelijke ontdekkingen, als reflexen van het hartoppervlak uitgaande ; idiosyncrasieën voor carbol ; parasitaire vorm van levercirrhose bij dieren ; reukmeters (1888) ; compensatiewet bij gelijktijdig waarnemen van reukindrukken ; splijting der ademvlakken rechts en links (1889) ; methode ter bepaling van den reactietijd van den reukzin ; ruikveld ; diffusie-mechanisme bij het ruiken ; odoriphoren ; olfactiebegrip ; presbyacustische wet, verlies van hooge tonen, reeds vroeg in het leven, toenemend met den ouderdom (1890) ; luisterveld (1896) ; cocaïne-anosmie met voorafgaande hyperosmie ; registratiemethoden voor de spraakbewegingen ; réfractaire phase in den lidslagreflex en in den slikreflex ; oorzaak van het normale oogknippen ; intermitteerende reukprikkels geven uniforme sensatie ; luchtbrug ; ademsnelheid ; scherpte van het toongehoor ; geluidsdruk ; spraakgehoor ; slikademhaling. In de laatste jaren houden Z. en zijn leerlingen zich bezig met uitgebreide onderzoekingen over de beteekenis der radioactiviteit in het dierlijk organisme. Verschillende werken zijn van zijn hand verschenen, waaronder in het bijzonder genoemd moeten worden zijn : Physiologie des Geruchs ; Leerboek der physiologie ; en in samenwerking met Burger het Leerboek der Oorheelkunde.