Zirconium - scheikundig element, atoomgewicht 90,6, symbool Zr, aldus genoemd naar het mineraal van denzelfden naam, waarin het in 1789 door Klaproth ontdekt is, terwijl het vrije metaal in 1824 door Berzelius is geïsoleerd. Het komt in de natuur voor als z.-oxyde en als zirkoonsilikaat. (Zie ZIRKOON). Het vrije element vormt grauwwitte, brosse, kristallijne massa’s met een s.g. van 6,4, welke bij ongeveer 2300° smelten. Een tijdlang is het voor electrische gloeilampen gebruikt.
Chemisch behoort het tot de groep van vierwaardige elementen en in overeenstemming daarmede vormt het een oxyde Zr02. Eenerzijds vormt dit oxyde met zuren zouten b.v. Zr (SO4)2 anderzijds geeft het met basen zirkonaten. b.v. K4Zr04. Het z. vindt voornamelijk toepassing in den vorm van het dioxyde, dat in plaats van kalk wordt gebruikt als gloeilichaam in de knalgasvlam, als bestanddeel van de Nernststiften in de nu bijna geheel verdrongen Nernstlampen, in de Röntgenfotografie als z.g. contrastin, voor het maken van vuurvast vaatwerk en toevoegsels tot kwartsglas onder de namen zirkoonglas, siloxydglas.
