Vries (hugo de) - beroemd Nederlandsch plantkundige, geboren in 1848 te Haarlem, studeerde te Leiden, Heidelberg en Würzburg, promoveerde in 1870, was later leeraar aan de H.B.S. te Amsterdam, privaat-docent te Halle a/S. en sedert 1878 hoogleeraar aan de Amsterdamsche Universiteit, totdat hij na zijn aftreden in 1918 te Lunteren is gaan wonen. In de eerste helft van zijn wetenschappelijke loopbaan heeft de Vries vooral aan de zuivere plantenphysiologie groote diensten bewezen door zijn onderzoekingen o. a. over bewegingen, over groei en vooral over turgor. Met Pfeffer heeft hij aan van ’t Hoff de gegevens verstrekt voor diens theorie van den osmotischen druk, aan Arrhenius voor de theorie der electrolytische dissociatie.
In de tweede helft van zijn leven is de V. zich gaan toeleggen op de bestudeering van het vraagstuk over het ontstaan der soorten. Vooraf ging de min of meer theoretische Intracellulaire Pangenesis, die bij het begin van deze eeuw gevolgd werd door de Mutationstheorie. Ook wie de inzichten van de V. over de mutaties niet deelt, zal toch steeds moeten erkennen, dat zijn zeer groote verdiensten op het gebied van de erfelijkheidsleer gelegen zijn in de herontdekking der wetten van Mendel, maar vooral daarin, dat hij de eerste geweest is, die het vraagstuk naar het ontstaan der soorten experimenteel hoeft durven aanpakken, waardoor hij de grondlegger werd van de nieuwe wetenschap der genetica of erfelijkheidsleer.
