Villiers de l’isle adam - (Philippe Auguste Mathias, graaf de), Fransch romanschrijver en dramaturg, werd in 1840 te Saint-Brieuc (Bretagne) geboren uit een oud adellijk geslacht ; hij leefde arm, onafhankelijk, onbegrepen, in een droom van schoonheid, vol minachting voor de burgerlijke banaliteit rondom hem, en werd daardoor een der mannen, in wie de symbolistische dichters een voorlooper zagen. Ook door zijn werk, schitterend van stijl, breed en klankvol, vol geheimzinnigheid en mystiek, vreemd aandoend in de prachtvolle evocatie van het verledene, zich verliezend in subtiele psychologie. Hij werd aldus een der origineelste typen van het Tweede Keizerrijk en de Republiek na 1870.
Hij stierf te Parijs in 1889, bij de Broeders de Deo. — Zijn eerste werk was een bundel Premières Poésies (Lyon, 1856), die veel aan Musset doen denken ; daarnaast zijn dramatisch werk Elen, Iris, Morgane (1862), een diep psychologisch stuk La Révolte (één acte, 1870), Ie Nouveau Monde (1880), Une Evasion (1887), dat het Théâtre Libre speelde en een onafgewerkt drama Axel. Het schoonst zijn de romans en vertellingen : Cordes cruels (1883), Âkédysseril (1886, dat van Deyssel vertaalde), twee philosophische romans: L'Eve future en L'Amour suprême (beide 1886), Tribulat Bonhomet (1887) ; zijn Contes cruels (1883), Histoires insolites (1888), Nouveaux Contes cruels (1888) en Histoires souveraines (1899) bevatten meesterstukken van vertelkunst. — Over hem : E. de Rougemont, V. de I’L A., biographie et bibliographie (1910).
