Veuillot - (Louis François), een der heftigste verdedigers van het ultramontanisme in Frankrijk, werd in 1813 te Boynes (Loiret) geboren en overleed in 1883 te Parijs. Autodidact, kuiperszoon, notarisklerkje, journalist met zijn 17de jaar, klom hij tot onderchef aan een ministerie op, vergezelde Bugeaud in Algerië, werd in 1843 redacteur aan de ultramontaansche krant l’Univers religieux, waarvan hij in 1848 hoofdredacteur werd. De republiek van 1848 was een ontnuchtering, zoodat hij naar het Keizerrijk overging, dat hij ongevallig werd door zijn strijd voor de wereldlijke macht van den Paus, zoo dat l’Univers werd opgeheven (1860). Op dat tijdstip schrijft hij zijn hevigste geschriften, waarvan Satires (1863), le Parfum de Rome (1865) en les Odeurs de Paris (1866) de beroemdste zijn.
In 1867 hervatte hij de publicatie van l’Univers en streed voor de pauselijke onfeilbaarheid tegen Mgr. Dupanloup en den Pater Gratry. Na de 3de Republiek was hij aan de zijde der legitimisten en schreef o. a. Paris pendant les deux sièges (1871); zijn aanvallen op Italië, dat den Paus zijn staten had ontnomen, maakten, dat zijn krant weer werd opgeheven. Door ziekte waren zijn laatste jaren werkeloos. — Hij is het type voor den vurigen katholiek, die zoowel de liberale geloofsgenooten als de vrijdenkers bestrijdt, in een klassieken vorm, met overtuiging en zonder eenig egoïsme. Hij is met Léon Bloy een der groote vertegenwoordigers van het Katholieke polemische proza. Over hem : L. Dimier, Veuillot (1912).
