Verwerping eener nalatenschap

betekenis & definitie

Verwerping eener nalatenschap - Het verwerpen eener erfenis moet uitdrukkelijk geschieden en wel door middel van een verklaring ter griffie der arr. rechtbank, onder welks ressort de erfenis is opengevallen (art. 1103 B. W.). Een voogd heeft voor verwerping eener aan den minderjarige opgekomen nalatenschap machtiging van den kantonrechter noodig (art. 469 B. W.). — Wie een nalatenschap verwerpt, wordt geacht nooit erfgenaam te zijn geweest (art. 1104 B. W.). Berust het erfgenaamschap op uiterste wilsbeschikking, zoo vervalt ook deze behalve ten aanzien van voordeelen, aan derden besproken (art. 1048 B. W.). Een, zelfs stilzwijgend, herroepen oudere beschikking herleeft echter niet (art. 1042 B. W.). Het verworpen erfdeel komt door recht van aanwas aan de medeërfgenamen en bij gebreke daarvan komt het aan wie bij ontstentenis van wie verwierp, erfgenaam zou zijn geweest (art. 1105 B. W.). Plaatsvervulling voor wie verwierp, is uitgesloten (art. 1106 B. W.). Omgekeerd kan wie verwerpt, wel bij plaatsvervulling voor den erflater opkomen (art. 895 B. W.). — Zelfs bij huwelijksche voorwaarden kan men niet afstand doen van een erfenis van iemand, die nog in leven is (art. 1109 B. W.). Erfgenamen, welke goederen uit de erfenis hebben zoek gemaakt of verborgen gehouden, kunnen haar niet verwerpen (art. 1110 B. W.). Zoolang de erfenis nog niet door een ander aanvaard is, kan wie verwierp nog op zijn besluit terugkomen (art. 1102 B. W.). Daarna alleen, wanneer de verwerping het gevolg is geweest van bedrog of dwang (art. 1111 B. W.). Geschiedt verwerping ten nadeele der rechten der schuldeischers van den erfgenaam, zoo kunnen deze zich overeenkomstig art. 1107 B. W. op de erfenis verhalen. Wie verwerpt, is daarmede vrij van inbreng, tenzij inbreuk is gemaakt op eenig wettelijk erfdeel (art. 1133 B. W.). Zie voor het geval een erfenis door niemand wordt aanvaard art. 1019 B. W.