Therapie - de leer of de kunst van de behandeling der ziekten. De aard der t., de grondslag, waarop zij berust, is zeer uiteenloopend. Een empirische t. is een zoodanige, die middelen toepast, waarvan de ervaring de gunstige werking geleerd heeft, zonder dat men voor de aanwending ervan een wetenschappelijken grond weet aan te geven. Zoo de toepassing van kwik bij syphilis.
Ook de koepokinenting was aanvankelijk empirische therapie. Van symptomatische t. spreekt men, als de arts met zijn middelen slechts het verdwijnen van voor den lijder onaangename verschijnselen beoogt; dus b.v. verdoovende middelen bij pijn, zonder dat deze het lijden wegnemen. Een specifieke t. is een zoodanige, die slechts op een bepaalde ziekte toepasselijk is. De chinine-behandeling der malaria is er een voorbeeld van. Physische en psychische t., evenals electrotherapie, thalassoth., enz., geven de bijzondere middelen aan, die men bij de pogingen tot genezing toepast.
